به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnwstoday، عضلات اسکلتی تقریبا مهم ترین عضلات بدن به شمار می آیند و دارای عملکردهای مهمی هستند، در افراد مسن عملکرد این عضلات به طور محسوسی کاهش می یابد. بعد از سن هفتاد و پنج سالگی، سالیانه فرد حدود 15 درصد توده عضلانی خود را ازدست می دهد.

محققین از طریق ردیابی مسیرهای سیگنالینگ سلولی نشان دادند که در زمان پیری، یک جمعیت از سلول های بنیادی شروع به بیان یک پروتئین تغییر یافته می کنند که توانایی رشد این سلول ها و ایجاد سلول های بنیادی جدید را مهار می کند.

در این مطالعه محققین به جای این که سلول ها را در خارج از بدن با داروهایی که تغییرات پروتئینی را مهار می کنند تیمار کنند، سلول ها را روی بسترهای نرمی مانند یک زیست ماده هیدروژلی که طبیعت بافت اسکلتی نرم را برای آن ها تقلید می کند، کشت دادند. این مسئله موجب شد که سلول های پیر شده رشد کرده و کپی هایی مشابه خود را بسازند.

سلول های دوباره جوان شده کشت داده شده و به بافت های پیر و اسیب دیده پیوند شدند و نتایج قابل توجهی به دست آمد: سلول های پیوند شده قدرت بافت های پیر و آسیب دیده را تا حد یک فرد جوان و سالم ارتقا دادند.

پایان مطلب/